Μήνυμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεγάρων & Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνου για την εορτή του Πάσχα:
Τῷ Ἱερῷ Κλήρῳ, ταῖς Μοναστικαῖς Ἀδελφότησι καί τῷ εὐσεβεῖ λαῷ τῆς καθ’ Ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.
«Εἶπε ὁ ἄφρονας στήν καρδιά του: Δέν ὑπάρχει Θεός». Ἔγιναν διεφθαρμένοι καί βδελυκτοί γιά τά ἔργα τους. Δέν ὑπάρχει κανείς πού νά κάνει τό καλό, κανείς, οὔτε ἕνας!
Πόσο ἀληθινός καί ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ, ἡ ἀπόλυτη διαπίστωση στή χίμαιρα πού διερχόμαστε παγκόσμια. Ἴσως μάλιστα νά εἶναι καί ἡ πνευματική ἑρμηνεία τῆς πανδημίας πού ἐνέσκηψε καί ἀποδεκατίζει τόν πληθυσμό τῆς γῆς. Ὅποια καί ἄν εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἐμφάνισης καί διασπορᾶς τοῦ φονικοῦ ἰοῦ, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων εὐθύνονται καί καθίστανται ὑπόλογοι ἐνώπιον Θεοῦ καί τῶν ἀδελφῶν τους.
Μᾶς βρῆκε ἀδύναμους, ἀδιάφορους, ἀπροετοίμαστους καί ἀτείχιστους ὁ μισόκαλλος ἐχθρός μας, ὁ προαιώνιος, χτύπησε ἀπροκάλυπτα καί ἀναίσχυντα μέσα στή Σαρακοστή τῆς μετανοίας! Ξεκινώντας, πιστέψαμε στόν ἀγῶνα γιά τήν κάθαρσή μας, μέ νηστεία, ἀκολουθίες, ἐξομολόγηση, Μετάληψη τοῦ Χριστοῦ… ἔνταση τῆς προσπάθειας, ὑπομονή στόν πόλεμο σάρκας καί λογισμῶν, συσταύρωση, θάνατο τῆς ἐγωπάθειας, Ἀνάσταση στήν ἀληθινή ὀμορφιά τῆς ὁδοῦ καί Ζωῆς, τοῦ Λυτρωτή μας… κι ὅμως, χτυπηθήκαμε ἀνελέητα καί συνεχίζουμε, στερηθήκαμε τήν ἴδια τήν Πηγή τῆς Ζωῆς… Ἤταν ἀληθινά, λοιπόν, τά κίνητρά μας; Ὀλόψυχα; Βιωματικά; Ἤ ἀπλά ἐπανάληψη τοῦ ἔθους καί ἐπιδερμική παράταση μιᾶς ἀγχώδους, ὑποβώσκουσας φοβίας πώς, ἄν δέν τά τηρήσουμε, ὁ Θεός θά μᾶς τιμωρήσει καί, πρακτικά, δέ θά ἀπολαύσουμε τά ὀφέλη τῆς πασχάλιας χαρᾶς στήν καθημερινότητά μας;
Δίκαια, τελικά, φτάσαμε στήν οἰμωγή, «Θεέ μου, Θεέ μου, ἄκουσέ με, γιατί μέ ἐγκατέλειψες; ἀργεῖ νά ἔλθει ἡ σωτηρία μου κράζοντας ἀπό τόν λάκκο μου. Θεέ μου, κράζω σέ Σένα τήν ἡμέρα, ἀλλά δέν μέ ἀκούεις· καί τήν νύχτα καί αὐτό δέν εἶναι ἀνόητο γιά μένα». Ἡ Ἀνάστασή μας ἐφέτος, ταυτίζεται μέ τό πνευματικό ἐπιτίμιο τῆς παραμονῆς μας στά σπίτια μας. Τά κάνουμε Ἐκκλησίες, σπηλιές τῆς ἄσκησής μας.
Ἐκεί κραυγάζουμε ὅλη τήν ἡμέρα «Ἐνώτισαι ὁ Θεός τήν προσευχήν μου καί μή ὑπερίδῃς τήν δέησίν μου πρόσχες μοι καί εἰσάκουσόν μου, ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου καί ἐταράχθην ἀπό φωνῆς ἐχθροῦ καί ἀπό θλίψεως ἁμαρτωλοῦ. Ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί καί δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ’ ἐμέ φόβος καί τρόμος ἦλθεν ἐπ’ ἐμέ καί ἐκάλυψέ με σκότος καί εἶπα· τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεί περιστερᾶς καί πετασθήσομαι καί καταπαύσω; ἰδού ἐμάκρυνα φυγαδεύων καί ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ· προσεδεχόμην τόν Θεόν τόν σῴζοντά με ἀπό ὀλιγοψυχίας καί καταιγίδος». Χριστιανέ μου, «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου καί αὐτός σε διαθρέψει!».
Ἀγάπησε περισσότερο στό πυρακτωμένο θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς σου τό Χριστό, θρόνιασέ Τον στό κέντρο τῆς οἰκογένειάς σου, γίνετε ἕνα, ὅσο καί ἀν ἀπομακρυνθήκατε μεταξύ σας πρίν, θρηνῆστε τή ματαιότητα ὅσων ὅλοι πιστεύαμε στήν πρόσκαιρη ἀξία τους, κλάψτε γιά ὅσους ἔφυγαν ζητῶντας τήν ἀνάπαυσή τους, ἱκετεύσατε γιά τούς ἥρωες τῆς πρώτης γραμμῆς, ἰατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, τούς ἡγέτες καί τούς ὑπευθύνους τῆς καταστολῆς τῆς δοκιμασίας, πονέστε τό συνάνθρωπο, συγχωρῆστε, γίνετε ἅγιοι καί ἄγγελοι!!!
Μόνο ἔτσι θά κάμψουμε τό ἔλεος τοῦ Ἐσταυρωμένου, πού κάθε λεπτό σταυρώνεται μαζί μας, καί θά συμπορευθοῦμε γοερά στό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση, πού, εἴθε, νά γίνει καί δική μας Ἀνάσταση ἀπό τά ὑποκείμενα πάθη καί ἀπελευθέρωση ἀπό τό κακό πού μαστίζει τήν κακοποιημένη ὀμορφιά τῆς Δημιουργίας…
Εἶμαι δίπλα σας παιδιά μου, ἀνάμεσά σας, καί γιά ὅλους νυχθημερόν ἱκετεύω τόν Κυριο, «Λύτρωσαι, ὁ Θεός, τόν λαόν σου ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ. Τά ῥήματά μου ἐνώτισαι Κύριε, σύνες τῆς κραυγῆς μου! Κύριε καταφυγή ἐγενήθης ἡμῖν ἐν γενεᾷ καί γενεᾷ, μή ἀποστρέψῃς ἄνθρωπον εἰς ταπείνωσιν, ἐπίστρεψον Κύριε· ἕως πότε; καί παρακλήθητι ἐπί τοῖς δούλοις σου. Ἐάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ ̓ ἐμοῦ εἶ»· Σέ Σένα ἤλπισαν οἱ πατέρες μας, ἤλπισαν καί τούς ἔσωσες. Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε ὁ Θεός, ὁ Πατήρ ὁ παντοκράτωρ!!!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ χριστιανοί μου, λάβετε Φῶς ἀπό τήν Ἁγία μας Πίστη καί καλήν ἀντάμωση στίς Ἐκκλησίες μας σύντομα!!!
Μέ πατρικές εὐχές καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ † ὁ Μεγάρων καί Σαλαμῖνος Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ Ι Ν Ο Σ
